ŞANS MELEĞİM

ŞANS MELEĞİM
HOŞ GELDİN DÜNYAMA YAŞAM KAYNAĞIM

26 Mayıs 2010 Çarşamba

BU YAZI SADECE F.T.C'A...

Bu yazıyı sana yazıyorum arkadaşım... kendini kötü hissettiğinde ve eşinle telefon ile görüştüğünde yanındaydım eşinin... ama senin yanında olamadım o an... paylaşamadım kederini... belki sende paylaşamadın kimseyle... bir umuttu eşinin araması ama o da sana sadece üzülme, canını sıkma, akşam görüşürüz diyebildi sadece... Ah işte o an ne kadar da olmak istedim yanında... aramak... arkadaşım senin için ne yapabilirim demek... yapamadım...Arayamadım... korktum... korktum sesinin titreme ihtimalinden... ağlayabilme ihtimalinden... çünkü kendimden korktum...seninle konuşurken ağlasaydın eğer içim yanacaktı, kanayacaktı içimde yaram... her seferinde kabuk bağladı gibi gözüken ama her şehit cenazesinde veya her insanın yakınında sevdiği insanın (anasının, babasının, eşinin, sevgilisinin, çocuğunun, canının çiğerinin) başına kötü bir şey geldiğindeki hüzünde tazelendiği bir türlü iyileşemeyen yaram...Affet beni desem ne fayda... biliyorum kırgınsındır bana... belki de hiç olmadığın kadar başkasına... ama affet işte... affet bee... Evet haklısın bu yazıyla vicdanımı rahatlatıyorum aslında...Ahh şu içimdeki kanayan yarayı bir durdurabilsem... hiç birşey tampon olmadı ki bu yaraya....Umarım hiç bir zaman kanamaz senin de için bu kadar...umarım bir an önce iyileşir sevgili baban... üzmez seni ömrün boyunca... Oh döktüm içimi sana ben... rahatladım sanal alemde yazsamda...ARKADAŞIMMMMM Acil şifalar dileyerek sevgiler gönderiyorum sana...

1 yorum: